کشف دوقلوی گمشده ماه در پشت مریخ - جعبه مهر

ستاره شناسان خرده سیاره ای را پشت مریخ کشف نموده ا ند که باور دارند دوقلوی گمشده ماه است. دانشمندان از رصدخانه آرماگ در ایرلند شمالی دریافته اند که ترکیب عناصر سازنده این خرده سیاره بسیار شبیه قمر زمین است. گردوغبار و خرده شهاب سنگ ها به دور سیارات تروا خوانده می شوند. تروا تا 60 درجه در جلو و پشت سیاره ها و در نیروی جاذبه آن ها گرفتار می گردد.

یافتن تروای سیارات دیگر بسیار آسان تر از سیاره زمین است، زیرا تروای زمین در مداری بسیار نزدیک به خورشید واقع شده است و این امر مطالعه آن ها را با استفاده از تلسکوپ دشوارتر می نماید.

تروایی که سیاره سرخ را دنبال می نماید، خرده سیاره 31وی اف 1998 (101429) نام دارد. به منظور تشخیص ترکیب عناصر سازنده آن، دانشمندان از یک طیف نگار که ابزاری برای اندازه گیری طول موج نور است، استفاده می نمایند تا ببینند سطح خرده سیاره چگونه رنگ ها را منعکس می نماید.

طیف نگاری همان روشی است که اخیراً دانشمندان با استفاده از آن یک خرده سیاره با ارزش 10 کوین تریلیون دلار (10 میلیون میلیارد میلیارد دلار) را بین مریخ و مشتری شناسایی کردند.

دانشمندان بازتاب های طیف نوری از تروای مریخ را با سایر اجرام منظومه شمسی مقایسه کردند. آن ها دریافتند که گرچه این طیف شبیه شهاب سنگ ها و خرده سیاره های دیگر در منظومه شمسی نیست، اما با طیف نوری قمر زمین مطابقت دارد.

دکتر گالین بوریسوف، دستیار تحقیقاتی فوق دکترا در رصدخانه آرماگ، می گوید: طیف های نوری بسیاری از خرده سیاه ها در نظر اول تفاوت چندانی با ماه ندارد، اما وقتی از نزدیک نگاه کنید تفاوت های مهمی وجود دارد؛ به عنوان مثال شکل و عمق جذب های طیفی گسترده در طول موج های 1 و 2 میکرون.

با این حال، به نظر می رسد طیف نوری این خرده سیاره خاص تقریباً صددرصد شبیه مناطقی از ماه است که فراز و نشیب کوهستانی دارد.

یک حدس این است که خرده سیاره مذکور به وسیله قرار دریافت در معرض تابش خورشید؛ یعنی پدیده ای که هوازدگی فضایی نامیده می گردد، این ویژگی ها را به دست آورده باشد. اما احتمال دیگر این است که این خرده سیاره دقیقاً از ماه جدا شده است.

دکتر آپوستولوس چریستو، ستاره شناس که مقاله ای در خصوص خرده سیاره ها منتشر نموده است، می گوید: منظومه شمسی در بدو تولدش بسیار متفاوت از آن چیزی که امروز مشاهده می کنیم، بوده است. فضای بین سیارات تازه شکل گرفته پر از گردوغبارو شهاب سنگ های سرگردان بوده است و نیز برخورد بین آن ها امری عادی بوده است. خرده سیاره های بزرگ دائماً با ماه و سیارات دیگر برخورد می کردند.

هنگامی که مریخ هنوز در حال شکل گیری بوده است، یک ترکش از چنان برخوردی، توانسته از ماه به مدار مریخ برسد و در ابر های تروای مریخ گرفتار گردد.

گرچه این یک سناریوی احتمالی است، اما ممکن است این خرده سیاره از خود مریخ آمده باشد. از شکل طیف نوری این خرده سیاره، دانشمندان می توانند نتیجه بگیرند که این خرده سیاره، غنی از پیروکسن است که در لایه بیرونی اجرام آسمانی، با اندازه ای در حد و اندازه سیاره ها وجود دارد.

دکتر کریستو می گوید: مریخ، مانند ماه و زمین، در بدو شکل گیری اش برخورد های بزرگی با اجرام دیگر داشته است که یکی از تاثیرات آن خلق حوزه غول پیکر بورئالس به وسعت تمام مریخ است. آن برخورد بزرگ می توانست تروا مریخ را از خود مریخ به وجود آورده باشد.

در سال 2017 فرضیه مشابهی برای شرح خوشه دیگری از تروا ها به نام خانواده یوریکا ارائه شد. با این حال، خلاف پیروکسن که در این خرده سیاره یافت شده است، در ترکیب عناصر سازنده خانواده یوریکا بیشتر الیوین یافت شده است که اغلب در هسته سیاره ها واقع شده است تا در پوسته آن.

به تازگی، برای مطالعه سطح ماه از روش جدیدی به نام توموگرافی کاوشگر اتمی (atom probe tomography) استفاده شده است که بخش هایی از ماه را اتم به اتم مطالعه نموده است.

این فناوری به محققان امکان می دهد تا با مطالعه خرده سنگ هایی از ماه که بیش از 50 سال است در مخازن در اختیار دارند، یک باره به کشفیات بسیار بزرگی درباره ماه دست یابند. به گفته یکی از محققان دانشگاه شیکاگو، این فناوری چنان جدید است که بسیاری از زمین شناسان هنوز از آن خبر ندارند.

منبع: ایندیپندنت

جعبه مهر: قدرت گرفته از سیستم مدیریت محتوای بانیما