مروری کوتاه بر گذشته و حال تکنولوژی های شارژ سریع - جعبه مهر

تکنولوژی USB

همانطور که در ابتدای مطلب اشاره کردیم، استانداردهای ابتدایی USB می توانستند شارژ با توان 2.5 واتی برای گوشی به ارمغان بیاورند که با معرفی USB 3.0 این توان به 4.5 وات افزایش پیدا کرد. در حال حاضر، این حداکثر قدرت پورت USB معمولی محسوب می گردد اما بدیهی است که شارژرها این محدودیت را پشت سر گذاشته اند.

امروزه، یک شارژر USB معمولی می تواند 5 ولت انرژی را با شدت جریان 2 آمپر-یا کمی بالاتر-که معادل حدود 10 وات است، به وسیله کابل microUSB روانه گوشی کند. کابل های USB-C در این زمینه وضعیت بهتری دارند می توانند حداکثر 5 ولت با حداکثر شدت جریان 3 آمپر که معادل 15 وات است، منتقل نمایند. اما در این میان، انجمن پیاده سازی USB روش صحیح انتقال حجم عظیمی از انرژی را USB Power Delivery نامیده است.

تکنولوژی USB Power Delivery

انجمن پیاده سازی USB در سال 2012 این استاندارد را ارائه داده که 5 حالت مختلف را در برمی گیرد. این حالت ها از 10 وات تا 100 وات هستند اما به نظر می رسد گوشی ها حالت مربوط به انتقال 12 ولت و 1.5 آمپر که معادل 18 وات است را انتخاب نموده اند. نسخه جدید این استاندارد در سال 2016 معرفی گردید که تا حداکثر توان 100 وات را در برمی گیرد و البته کنترل مناسبی بر جریان انتقال برق ارائه می دهد.

نسخه سوم آن که در سال 2017 معرفی گردیده، کنترل ولتاژ مناسبی در گام های 20 میلی ولتی امکان پذیر می نماید.

در همین زمینه باید خاطرنشان کنیم یک باتری لیتیومی معمولی با ولتاژ حدود 3.5 ولت کار می نماید و به همین خاطر انتقال ولتاژ بالاتر به گوشی، احتیاجمند تعبیه سخت افزارهایی در گجت است تا در صورت احتیاج بتواند این ولتاژ را کاهش دهد. این فرایند گرمای زیادی را فراوری می نماید و از لحاظ مصرف انرژی هم بازده را پایین می آورد.

به همین خاطر تمام این استانداردهای شارژ سریع کوشش می نمایند که ولتاژ را پایین نگه دارند. در سطوح بالاتر قدرت، یک مشکل دیگری پدیدار می گردد زیرا سیم های بسیار باریک درون کابل USB نمی توانند چنین قدرتی را انتقال دهند و همین باعث می گردد که استانداردهای مذکور برای عملی کردن این موضوع، با چالش های زیادی روبرو شوند.

تکنولوژی Quick Charge کوالکام

کوالکام تکنولوژی شارژ سریع Quick Charge را در سال 2013 همراه با تراشه اسنپ دراگون 600 معرفی کرد. در ابتدا، این فناوری اختلاف پتانسیل الکتریکی را با شدت جریان 2 آمپر منتقل می کرد که توان 10 وات به دست می آمد. در سال 2015 هم نسخه دوم آن معرفی گردید که انتقال 9 ولت با 2 آمپر که معادل 18 وات محسوب می گردد، به ارمغان می آورد. البته بیشتر سازندگان به پشتیبانی از حالت 15 واتی روی آوردند. موتورولا از این تعیینه تحت عنوان Turbopower یاد کرد و تکنولوژی Adaptive Fast Charge سامسونگ هم مبتنی بر نسخه دوم همین تکنولوژی کوالکام بود. به نظر می رسد تکنولوژی شارژ سریع 18 واتی BoostMaster ایسوس هم بر مبنای همین فناوری است.

مانند تکنولوژی USB Power Delivery، این تکنولوژی هم سطوح مختلفی را برای ولتاژ و شدت جریان تعیین کرد. در نسخه سوم تکنولوژی مذکور در سال 2016، این وضعیت تغییر کرد و تکنولوژی Quick Charge به شرکت های سازنده گوشی ها اجازه داد که ولتاژ را در گام های 200 میلی ولتی تنظیم نمایند و از 3.6 ولت تا 20 ولت را انتخاب نمایند.

نسخه چهارم آن که در سال 2017 معرفی گردید، مبتنی بر نسخه سوم شارژ سریع کوالکام است که البته حالا با USB Power Delivery ترکیب شده است. به همین خاطر، حداکثر قدرت خروجی آن به 27 وات رسید که پیش از این فقط 18 وات بود. Quick Charge 4.0+ هم بیش از آنکه نامش نشان دهد، تغییرات مهمی داشته است. این تکنولوژی مبتنی بر نسخه سوم USB Power Delivery است و می تواند توان 27 واتی را با تغییر ولتاژ بین 3 تا 11 ولت (در گام های 20 میلی ولتی) ارائه دهد و تغییر شدت جریان را از 0 تا 3 آمپر در گام های 50 میلی آمپری به ارمغان بیاورد.

5 نکته مهم برای افزایش عمر باتری گوشی

تکنولوژی VOOC اوپو

در سال 2014 تکنولوژی شارژ سریع VOOC به همراه گوشی اوپو Find 7 معرفی گردید. این شرکت برای تکنولوژی مذکور، شارژر و کابل مخصوصی را ارائه داد که این کابل از توانایی انتقال جریان 4 آمپری بهره می برد که این مقدار جریان بسیار بالاتر از استانداردهایی است که تابه حال در این مطلب آنالیز نموده ایم. ضمناً باید خاطرنشان کنیم این مقدار جریان، با اختلاف پتانسیل الکتریکی 5 ولت منتقل می شد.

وان پلاس که یکی از شرکت های زیرمجموعه اوپو محسوب می گردد، از این تکنولوژی تحت عنوان Dash Charge یاد می نماید و تغییراتی را بر روی آن اعمال نموده است.

سال گذشته، شرکت اوپو مدل لامبورگینی گوشی Find X را معرفی کرد که اولین گوشی مجهز به تکنولوژی شارژ سریع Super VOOC بود. اوپو برای این تکنولوژی، شدت جریان را به 5 آمپر و ولتاژ را به 10 ولت رساند که در مجموع توان 50 واتی را به ارمغان می آورد. در حال حاضر، استاندارد Super VOOC سریع ترین تکنولوژی شارژ سریع محسوب می گردد.

وان پلاس هم با تغییراتی بر تکنولوژی شارژ سریع خود، در کنار وان پلاس 6T مک لارن از تکنولوژی Warp Charge 30 رونمایی کرد. شدت جریان این تکنولوژی حتی از Super VOOC هم بالاتر است (6 آمپر) ولی ولتاژ را در حد 5 ولت نگه داشته که در نهایت توان 30 واتی را برای شارژ گوشی مذکور عملی می نماید.

تکنولوژی شارژ سریع SuperCharge هواوی

در سال 2017 گوشی هواوی میت 10 به همراه تکنولوژی شارژ سریع SuperCharge معرفی گردید. این تکنولوژی جریان 4.5 آمپری را با ولتاژ 5 ولتی ارائه می دهد که توان نهایی آن ها به 22.5 وات می رسد. هواوی برای اثبات امنیت بالای این فناوری، آن را در اختیار سازمان مشهور آلمانی توف (TÜV) قرار داده و آن ها هم بعد از انجام آزمایش های مفصل و دقیق، امنیت بالای تکنولوژی مذکور را تایید نموده اند.

میت 20 پرو از نسخه دوم این تکنولوژی بهره می برد که در کمال تعجب این نسخه هم SuperCharge نام دارد. در این نسخه جدید، شاهد افزایش ولتاژ به 10 ولت و کاهش جریان به 4 آمپر هستیم که در نهایت توان 40 واتی را برای گوشی موردنظر ارائه می نماید.

تکنولوژی Pump Express مدیاتک

Pump Express+ که در سال 2014 معرفی گردید، از لحاظ تعیینات و قابلیت ها، مشابه Quick Charge 2.0 بود. در نسخه دوم آن که در سال 2015 رونمایی شد، مدیاتک قابلیت تغییر ولتاژ از 5 تا 20 ولت در گام های 0.5 ولتی را عملی کرد. سپس نوبت به نسخه سوم و چهارم رسید که Pump Express+ 4.0 مانند Quick Charge 4.0+، برای افزایش سرعت شارژ از استاندارد Power Delivery 3.0 استفاده نموده است.

5 دلیل زود خالی شدن باتری گوشی موبایل

منبع: GSM Arena

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و گردشگری